Twaalfde verslag (donderdag 13 & vrijdag 14 sept.)

Op donderdag 13 september had ik eerst niks te doen, maar werd ik door Charline naar beneden geroepen om een aantal projecten in Transite te beheren en te versturen. Direct nadat Charline me had gevraagd naar beneden te komen, gaf Project Nordex (Lille) aan dat de vertaling naar Audrey was gestuurd. Nadat ik de projecten had beheerd en de mails had verstuurd, mocht ik terug naar boven, maar ik besloot beneden te blijven zitten met het idee dat er snel nieuwe aanvragen zouden komen. Die kwamen die morgen echter nietm, dus ik zat daar eigenlijk niks te doen. Ik probeerde daarom maar de zo nu en dan best grappige gesprekken tussen Florian, Antoine, Mark en Charline te volgen Rond kwart over twaalf vroeg Charline me of ik mee sushi wilde gaan eten. Eenmaal in het restaurant, gingen we boven aan een tafel zitten, kregen we met warm water vochtig gemaakte doekjes. Ik vroeg een beetje bedeesd waar deze voor waren: de handen schoonmaken. Hierna kregen we de kaart en al snel kwam er iemand onze bestelling opnemen. Ik wist het nog niet zeker, maar ik nam twee soorten sushirollen, en een gewone sushi met tonijn. Ik nam ook een cola, terwijl de meiden een carafe d'eau (haha, ik met mijn cola). De sushi smaakte erg lekker (tuurlijk!) en het eten met stokjes lukte goed. Hierna namen Laura en ik nog een 'nagerecht'. Ik nam de kipvleugels. Nadat we hadden besteld, moest Fleur lachen om wat ik had gezegd. Ik had blijkbaar 'aigle de poulet' (kiparend) besteld, in plaats van 'ailes de poulet'. Een beetje stom, maar dat was niet erg; de bestelling was begrepen. Uiteindelijk rekenden we met de bankpas af, waarbij we moesten aangeven wat we hadden besteld en we liepen terug naar het bureau. Toen we net binnen waren, kwamen ook een aantal andere collega's binnen.
Tot ongeveer half 5 had ik niks te doen, waarna ik een vertaling van Nike van 18 woorden kreeg. Hier heb ik tot ongeveer 17.15 uur aan gewerkt waarna ik thuis de lasagne heb opgewarmd en filmpjes op YouTube ben gaan bekijken en in het papieren logboek heb geschreven.

Op vrijdag 14 september heb ik 's morgens met een klasgenoot gechat via Skype, maar ik moest op tijd naar het werk vertrekken. Op het werk keek ik de Nike-vertaling na. Eigenlijk waren alleen de woorden 'styreen' en 'behtyleen' lastig en wist ik niet of die aan elkaar of los van elkaar moesten worden geschreven. Daarna stuurde ik het document naar Audrey. Tijdens het nakijken zei Laura me dat Charline had gezegd dat er Transline-projecten waren, maar dat ze me niet kon bereiken doordat ik niet online was op Skype. Ik meldde me aan en na het nakijken, ging ik naar beneden en verwerkte de nieuwe aanvragen. Dit duurde niet zo lang en ik ging daarop weer terug naar boven. Daar bekeek ik op Wikipedia informatie over de Eerste en Tweede Kamer en bekeek ik de Franse pagina over de PvdA en de SP. Even later waren er weer vertalingen binnengekomen en ging ik weer naar beneden. Hier moest ik ook mails versturen en ging het downloaden van de projecten erg, erg traag. Rond half 1 zei Charline dat ik me wat te eten kon gaan halen, aangezien zij op het bureau zou blijven eten en Laura en Fleur na de pauze vrij zouden zijn en er dus niet meer waren.
Ik besloot daarom naar het postkantoor te gaan, maar dat was weer dicht, nu vanwege de pauze. Ik liep naar een broodjeszaak en vroeg daar waar ik enveloppen en postzegels kon kopen. Ik liep naar de aangewezen tabakzaak, waar ik vroeg of ik er postzegels en enveloppen kon kopen. Ik liet de baliemedewerkster zien wat ik moest versturen de documenten werden gewogen. Ik rekende af en liep terug naar de broodjeszaak en kocht er als dank een croissantje met een capri-sun. De verkoopster gaf me nog wat enveloppen, waarna ik terug naar het bureau liep. De tent voor de 'foire' dat weekend stond al op de parkeerplaats. Op 'Charlines bureau' schreef ik het adres van school op de envelop en ging eten. Ik prikte echter mijn rietje DOOR het capri-sun-pakje! Nee! Ironisch genoeg had de dag ervoor iemand een foto van een 'doorprikt' pakje Capri-Sun (de nachtmerrie van elk kind) op Facebook gezet. Na de pauze ging ik aan de slag met de ontvangen vertalingen. Om precies vier uur waren we klaar en vertrok ik, stopte ik de envelop in de brievenbus en ging naar de Carrefour. Terug op mijn kamer ontdekte ik echter dat de documenten waarvan ik dacht dat ik ze in de envelop had gedaan, nog in mijn tas zaten. Nee! Ik werd kwaad en vond me ongelooflijk dom. Kwaad haalde ik een nieuwe envelop en postzegels. Ik maakte de lasagne warm, met kipnggets. Daarna ben ik gaan laptoppen tot enkele uren na middernacht.