Zevende verslag (vanaf zondag 2 september)

Op zondag twee september ben ik rond 9 uur opgestaan, heb mijn ochtenddingen gedaan, maar ik had mijn bril die dag opgelaten. Ik ging de wc schoonmaken, heb mijn kamer gestofzuigd en vervolgens heb ik de Glorix verwijderd, waarmee ik de wc had schoongemaakt. Dit ging niet heel goed: de Glorix was al te ver opgedroogd en ik kreeg het niet verwijderd met water. Toen dat uiteindelijk toch enigszins was gelukt, ben ik begonnen aan het bijwerken van mijn papieren logboek en heb daar de rest van de dag aan gewerkt. Ondertussen heb ik natuurlijk wel op internet gezeten en ik denk een kleine 2 uur een spelletje gedaan, maar voor de rest heb ik die dag niks anders gedaan dan het logboek bijgewerkt. 's Avonds heb ik de overbleven aardappeltjes opgegeten, met de overgebleven Mexicaanse erwtenmix. Ik was het schrijven wel beu en ik was blij dat ik even wat afleiding had door het Skype-gesprek met mijn zus. Die avond ben ik rond 11 uur gaan slapen.

De volgende dag, maandag drie september, had ik toen ik aan het wakker aan het worden was, dat het later was dan het in werkelijkheid was en dat ik de wekker niet gezet had, maar dat was gelukkig wel zo. Toen de wekker afging, wilde ik, zoals gewoonlijk nog even liggen. Stond ik op, kleedde me aan, boterhammen gesmeerd. Daarna ben ik naar mijn werk gelopen en omdat het eruit zag dat het zou gaan regenen, nam ik mijn jas met capuchon. Op het werk deed Justine, de leidinggevende, open en in de keuken aangekomen, zag ik drie onbekenden, wie ik begroette en van wie één begon uit te leggen hoe het koffiezetapparaat en het thee zetten werkte. Dat wist ik al, maar goed, ik liet hem uitpraten. Toen zei Justine dat ik naar boven kon gaan en ik zei gedag en liep naar mijn bureau. Toen ik op het achter de pc zat, kwam een vrouw binnen, Audrey, die op vakantie was geweest en die dag haar eerste werkdag naar haar vakantie had. Haar vaste plek was tegenover mij, waar Fleur de week ervoor had gezeten, maar zij zat nu op de plek waar Claire had gezeten. Claire was klaarblijkelijk klaar met haar stage en kwam dus niet meer.
Voor de rest was alles hetzelfde en heb ik gewerkt aan de oefenvertaling, maar ik kreeg ook een vertaling in een Excel-document. Eerst probeerde ik die in Déjà-vu te maken, maar ik kreeg elke keer een error en besloot ik de vertaling gewoon in Excel te maken. Ik heb verder ook het vertaalbureau in Lille aan Skype toegevoegd, zodat ik met hen kon communiceren over vertalingen. In de pauze ben ik in de keuken gaan zitten, bij Audrey, Mathilde en Flavie. Ik luisterde alleen en probeerde te begrijpen waar ze over hadden. Rond half twee kwam Charline vragen of ik met haar mee wilde lopen naar de kopieerzaak, om daar haar schooldocumenten in te laten kaften en er een ringband doorheen te laten maken. Ondertussen praatten we wat en ze vroeg waar ik vandaan kwam en ik vroeg of ze Weert kende en zei dat dat drie kwartier van Maastricht ligt, wat ze wel kende. Ook zei ze dat ze me een programma zou leren gebruiken, maar wanneer dat precies was wist ze niet. [Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat die dag ook niet had begrepen, maar nu, naderhand wel]
Terug op het bureau ging ik verder met de vertaling en keek deze deels na, omdat het ondertussen vijf uur was. Ik zei gedag en liep naar mijn kamer. Onder op de boulevard liep ik achter twee vrouwen aan die een hondje (iets groter dan een Chihuahua, gok ik) uitlieten en opeens zag ik die hond midden op de stoep stoppen, zijn achterste omlaag gaan en ja... toen wist ik het al. En die twee vrouwen lieten het toe... Later zag ik een vrouw die gehurkt haar kind vasthield. Dat kind zat gehurkt op de stoeprand met de broek omlaag O,O Maar ik dacht: ach ja, laat je kind daar bij die auto maar (vul maar in). Ik liep de Rue de Tivoli in, maar ik had op den duur in de gaten dat ik fout zat en ik kwam uiteindelijk ook op de Rue de la Paix uit en ik keek op mijn plattegrond en zag dat ik te ver was gelopen. Na eindelijk bij mijn kamer te zijn aangekomen, ging ik de overgebleven pasta koken. 's Avonds belde mijn moeder me via Skype en terwijl ik in gesprek was, belde Jasper ook via Skype. Ik vond het vervelend, maar ik was dus al in gesprek met mijn moeder, maar gelukkig kon ik snel daarna Jasper alsnog spreken. Helaas was de internetverbinding slecht, zoals gewoonlijk. Daarna ging slapen.

Nog een heel verhaal. Ik denk dat ik toch maar eens wat kortere berichten ga schrijven, anders raak ik nooit bijgewerkt.

Groet,

Dion